یه نفر هست که خیلی وقتا ما رو فهمیده...خدا...با این همه نعمتی که بهمون داده...خداییش بس نیست؟نگی یه وقت این موضوع ربطی نداره ها.بدبختی ما همیشه زمانی شروع میشه که چشم به عنایت بنده ها داریم نه خالقشون.اگرم نیاز به دیگران داریم یک نوع نیاز مادی و به حقه...قبول...دلشکستگی ها هم هست...اینم قبول...اما امید هم هست...خدا هم هست...
آره.اما ما که اونا رو میفهمیم.پس بی خیال