هم ازسکوت گریزان هم، ازصدابیزار
چنین چرادلتنگم؟!چنین چرابیزار؟
زمین ازآمدن برف تازه خشنوداست
من ازشلوغی بسیارردپابیزار
قدم زدم!ریه هایم شدازهوالبریز
قدم زدم!ریه هایم شدازهوابیزار
اگرچه می گذریم ازکنارهم آرام
شمازمن متنفر،من ازشمابیزار
به مسجدآمدم وناامیدبرگشتم
دل ازمشاهده تلخی ریابیزار
صدای قاری وگلدسته های پژمرده
اذان مرده ودلهای ازخدابیزار
به خانه ام بروم؟!خانه ازسکوت پراست
سکوت می کند،مرااززندگی بیزار
تمام خانه سکوت وتمام شهرصداست
ازاین سکوت گریزان،ازآن صدابیزار...
"فاضلِ جان"!
منا ...
منا ...
فرهاد
تو از سکوت گریزان،تو از صدا بیزار
چرا چنین غمگین؟چرا چنین بیمار؟
میان برف را نگر جوانه ای پیداست
جوانه ای به همان رد پای پر مقدار
قدم بزن مراقب سبزینه ها باش
اگر چه سرد شده این هوای لاکردار
به مسجد هم که می روی ناامید مشو
گمان مبر که خدا هست در نهان بیکار
تمام شهر صدا هستو خانه پر ز امید
تو گوش باز کن به این ترانه ی دلدار
وخدایی که دراین نزدیکیست ..!
هـوای سپید
سید جلال میرعسگری
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم
فانوس ...
