۱۰
دی ۹۳
وقتی به اطرافم نگاه می کنم،انبوه آدمهایی رامی بینم
که دِین شان برگردن من است.
یاری ام کرده اندوآفتاب حضورشان،سایه ی تنهایی ام بوده است.
من هم بادیگرانی که شناخته یانشناخته ام،مهربان بوده ام.
مهربان بوده ام تاشاید"تو"،که مهربانترین همراز منی،
به حرمت مهربانی باآدمها-که بندگان تواند-مرامهمان حصارمهربانی ات کنی.
...امامن،هرگزنتوانسته ام باکسی که مهرش راازمن دریغ می کند، مهربان باشم.
یاری ام کن،تاچنان که توتلخ وشیرین آدمها،شیرینی،من نیز باشم.
ازمفهوم سوره بقره آیه های278تا281
سیدمحمدسادات اخوی
از تبار باران
